Nie wszystko da się ująć w ramy poradnika. Nie każdy temat pasuje do kategorii blogowanie, SEO czy content marketing. A jednak warto o nich pisać.
[ Między wierszami ]
[ Między wierszami ] to przestrzeń dla luźnych przemyśleń. Czasem osobistych, czasem niewygodnych, a czasem po prostu zbyt nieuchwytnych, by wcisnąć je w schemat. To mój kwadrans blogowego filozofa. Chwila zatrzymania, gdy odkładam checklisty i harmonogramy, by spojrzeć na wszystko z dystansem, spokojniej, głębiej.
Pistolet w dłoni, piksele na ekranie
Niektóre z tych refleksji przychodzą niespodziewanie – choćby w krakowskim muzeum gier, gdzie stanąłem przed rzędem starych automatów. Strzelanki, kierownice, plastikowe pistolety w dłoni. Proste zasady, surowa grafika, ale emocje prawdziwe. Dziś wszystko jest większe, ładniejsze, dopracowane, znajome. Jakbyśmy wracali do tych samych pomysłów, tylko w nowym opakowaniu.
Social media, które trzeba karmić
Innym razem myśl pojawia się przy social mediach. Przypominają mi ognisko. Dopóki dorzucasz drewno – posty, zdjęcia, lajki, komentarze – płomień się utrzymuje. Ale przestań na chwilę, a przygaśnie. Niewidzialny algorytm wyczuwa brak paliwa, widoczność znika, wszystko cichnie. Czy to jeszcze rozmowa, czy tylko podtrzymywanie ognia?
Papierowe książki pamięta się lepiej
Ciszej robi się przy książkach. Przesłuchałem ponad 350 audiobooków, ale najlepiej pamiętam te kilka, które przeczytałem na papierze. Z zagiętym rogiem, notatką na marginesie, śladem po kawie. Może to kwestia uwagi. A może tego, że słowo zapisane fizycznie trafia inaczej.
Rozczarowania i towarzysze epoki
Są też momenty rozczarowania. Elon Musk, kiedyś wizjoner, dziś bardziej cień własnego mitu. Imponował odwagą, pomysłami, rozmachem. Dziś – nie wiem, co myśleć. Rozczarowanie przychodzi cicho, ale zostaje na długo.
Z drugiej strony Bill Gates. Z nim płynąłem przez całe pokolenie komputerów i Windowsów – od Commodore po ostatniego peceta. Zmieniały się wersje, zmieniał się świat, ale jego nazwisko było zawsze gdzieś w tle. Kojarzy mi się z czasem, kiedy technologia jeszcze zadziwiała, a nie tylko optymalizowała.
Pudełka wspomnień
Czasem wraca też tęsknota. Jak ta za giełdami staroci. Pudełkami z figurkami, kartami, kasetami. Za światem, gdzie wartość rzeczy nie mierzyła się lajkami ani ceną na aukcji, tylko tym, że po prostu je miałeś i chciałeś się nimi wymienić, pogadać, zapamiętać.
Zawód blogera
Piszę też o zawodzie blogera. Nie z perspektywy strategii, ale z codzienności. Zlecenia „na już”, które potem tygodniami czekają na akcept. Briefy, które wchodzą w miejsce inspiracji. I pytania, które czasem wracają: czy to jeszcze moja praca, czy już tylko reakcja na czyjeś potrzeby?
Nie wszystko trzeba dopowiadać
Ten dział nie ma jednej osi. Jest zbiorem śladów, tropów, notatek z bocznej ścieżki. Czasem wystarczy je tylko zauważyć. Nie trzeba ich dopowiadać.
Jeśli lubisz czytać nie tylko to, co widać, ale też to, co zostaje [ między wierszami ] zapraszam.
Dołącz do czytelników newslettera
Nie spamuję, nie wyskakuję z lodówki, ale jeśli chcesz dostawać najnowsze refleksje prosto na maila